Atzilut

Burnuma yaşam soluğu üflendiğinde
Gözümden dünyayı ilk gördüğümde
Nefes yandığında, ciğerlerimde
nasılsam işte öyle gitmek isterim.

***

Ne bir varlık olsun ne de bir yokluk
Işığın dışında kalmasın boşluk.
Düşerken dünyaya o saf maviden
Nasılsam, yine öyle dönmek isterim.

***

İki yanımda yüzen, ses güzelliği. 
Pembeden maviye gelmesin geri.
Kötülüğün soğuk, karanlık eli.
Bana dokunmadan, gitmek isterim.

***

Tozun içinde bulup kaldırdım onu.
Bebek gibi kollarımda uyuttum onu.
Doğduğu köylere gönderdim onu.
Geriye dönmesin, kalsın isterim.

***

Maviden gelerek maviye giden
Evreni damlanın içinde gören
Bir soluk anında, dünyayı gezen,
Kir ve pas değmeden, gitsin isterim.

***

Nefes değil sonunda, varlıktır yanan.

Doğarak ateşten, gökte ışıyan

Saf yıldızın içinde çözülür zaman,

Sonsuzda, birlikte dursun isterim.

Onur Aydemir
Kasım 2025, Ankara