Ölüme güzelleme

Ölürsem…

***

kalabalık
olmak
değil.
gelinlik
bir kız gibi
çiçek donanmak
değil.
haklı olmak
şatafatlı
olmak
değil
benim için
asla.
önemli olan.

***

ölürsem
omuz başımdan bakanlar
-Bir avuç da olsa onlar-
“Öyle bir adamdı ki bu;
ateş oldu, başlar yaktı
nice hâneleri yıktı
ocakları bu söndürdü
hüküm kurdu, canlar aldı.”
demesinler
diyemesinler bana…

***

Ölürsem,
güneşli bir
günde
rüzgârlı
bir
tepede
saygıyla uzanmak,
bir cigara dumanına
usul usul karışmak.
bir mayahoş havada,
teslim olmak boşuklara.
-yerçekimsiz boşluklara
mavi, sarhoş boşluklara-
ve gülüp geçerek artık
o zavallı yalanlara,
o herkesin yaşadığı:
ve herkesin alıştığı:
aşağılık yalanlara-
sarılmalı topraklara…
***
ölürsem…
ki elbette öleceğim
elbette öleceğiz.

***

ölebilirsem yani
bir ferahnâk makamda.
bir akşam rüzgârında
küçük kuşlar yanımda
ve ışıklar arasında…

***

işte o zaman, işte
derin, taze, hesapsız
bir nefes gibi yaşam
son kez göğüs kafesimde
dolanıp
dolanıp
duracak.
ve tutsaklık
son bularak
bedenimden
ayrılacak.
…
ölürsem.
ölebilirsem…
………
………
……..
……
***

ve işte
  hayat!
   bu kadar!!
   buraya kadar…

Onur Aydemir
Ocak 2025, Ankara