Anneme

 Doğdum...

seni gördüm.

ve ne zaman görsem seni

-hatta bugün, şu an bile-

hemen gülümsüyorum.

bir bebek gibiyim anne.

yeni doğmuş bir

bebek gibiyim aynı...

***

iki şey var ancak 

ölümle unutulur

diyordu ya bizim şair:

memleketimizin ve

annemizin yüzü.

benim memleketim de

işte sendin hep.

***

geçmiş olsun..

geçmiş olsun...

güzel anneciğim.

geçmişler olsun

hep yanımda olsun

gülen gözlerin...

kötülükler bizden

hep uzak olsun...

***

mavi mavi düğmeler

bir hırkaya dikmişler

gökyüzü gibi tıpkı

öyle parlak, boncuklar

sıralanıp gitmişler

bir bebeklik hırkası

onun mavi düğmesi

ve küçücük eldivenler.

sonra karlı bir kış günü

balkonlar açılmıyor

gözler gözü görmüyor.

dizlerimiz karla kaplı

ve radyolar çekmiyor.

bir sehpanın üstünde

kalmış kabak tatlısı 

donmuş, bizi bekliyor.

bir el var, omuzumda,

her zaman yanımdadır.

 bir atkının arkasında 

kocaman, kara gözler

sıcaklığı burnumda

küçük, tasta çorbanın.

ve gözlerim ateş gibi gibi

alev alır görünce

yanımdasın biliyorum.

yanımdasın hep, yine.

işte yine, ateşten

korlaşmış, kara gözler

ama yalnız seninle

yalnız seni görünce...

***

geçmiş olsun güzel annem..

sana, bana, hepimize

ve saçlarımı yolarak

göğsümdeki ateşi

ağrıyla soğutarak

Tanrıdan diliyorum

Bunlar artık

Bir son bulsun.

Onur Aydemir 

Şubat 2025, Ankara