Puhu

penceremin önündeki

karanlık çam ağacında
içler çeken puhu kuşu
sen de benim gibi yoksa
gurbette mi yaşadın?

***

senin yuvan kan ve diken.
içim: yangın, kül ve duman
herkes gitti başucumda
yapayalnız. sen mi kaldın?

***

karanlığın her gecesi
bir gün sabah oluyormuş
işte sabah oluyordu
gözlerin kapanıyordu...

***

küçük, gri ishak kuşu
gurbetin bir sonu yok mu?
hep solacak mıyız böyle
mevsimsiz bir çiçek gibi.

***

çam ağacı dalında
kimse yoktu yanında
belki birkaç kozalak
ve geceyi dinliyordu.

***

ellerim bir kelebek mi
sonum sana dönmek mi
yükün karanlık gece mi
konuşmazdı puhu kuşu.

***

hep, yavaşça susuyordu
ve gözden kayboluyordu
göğe mi yükseliyordu?
güle güle puhu kuşu.

***

tekrar görüşünceye kadar...

Onur Aydemir
Mayıs 2025, Ankara