Esaslıydı Adamlar

Ben çocukken güneş

Güneş nasıl parlaktı...

İğdeler rüya kokar

Gece yıldız kokardı.

Her şeyden önemlisi,

O çağda yaşayanlar,

Dönüp bakıyorum da şimdi

Esaslıydı adamlar...

***

Yemişler taptazeydi

Renkler ruha işlerdi

Ağaçlar mı? vahşiydi!

Fırtınada yıkılmaz,

Kaya gibi dururdu.

Haşyetten titrerdiniz

Gölgesini görünce.

Öyle yüceydi işte

Söylediğim kişiler

Hepsi çınar gibiydi,

Esaslıydı adamlar...

***

Mutlu uyanıyorduk

ve mutlu uyuyorduk.

Çok da düşünmüyorduk.

Çünkü biliyorduk ki

Biz, çağın insanları

Dostlarla çevriliydik.

Ve doğruyu söylüyorum,

İşte, kalpten diyorum,

Öyle boş değildiler.

Esaslıydı adamlar.

***

Kunduracı çırağı

Bir terzinin yamağı

Okulda bir profesör

Fabrikada ustabaşı.

Apaçık diyorum ki,

En küçükten büyüğüne,

Sarılmak isterdiniz,

Hepsine ilk görüşte

Öyleydi çünkü onlar.

Gözlerinde bir ateş

İçin için yanardı.

Özlüyorum onları,

Esaslıydı adamlar.

***

Yağmur gibi ağlayan,

Rüzgar gibi gülerdi.

Ekmek bize yeterdi.

Daha ne isterdik ki,

Güven, evimizde hep

Kalıcı misafirdi.

Ne adamlar tanıdık...

ve inanın sözlerime,

Esaslıydı adamlar.

***

Ben yaşarken değişti

Bu dünya ve insanlar.

Benden sonrakiler bilsin!

Naylon değildiler böyle,

Esaslıydı adamlar.

Onur Aydemir

5 Eylül 2025, Ankara