Ateş Çiçeği

Çöl geride kalınca

Gece, gündüz olunca
Yıldızlar parıldayıp
Yeryüzüne yağınca
seni düşündüm.

***

Yolda, ağlamamak için
Koşarak girdiğimde
O karanlık apartmana.
Kimse yoktu yanımda.
-en sevdiğim insan bile-
ruhun vardı yalnızca.
ruhunla baş başaydık.

orada biraz kaldık.

orada uzun kaldık.
Seni düşündüm.

***

Etrafta bir güvercin
yanında yavruları
görkemli, mağrurdular.
bembeyaz kanatları...
güzel uçuyorlardı.
durdum, onlara baktım.
bakakaldım öylece
uçmayı özleyerek...
ve aklıma sen geldin,

bir dağın yamacında

seninle karşılaştık.
Seni düşündüm.

***

Tozlar dağıldığında
Göğe ulaştığında
Rüzgar kaybolduğunda
aşılmaz dedikleri
dağlar yol olduğunda
aklımda hep sen vardın.

yanımda kimse yoktu.
seni düşündüm.

***

Sıcak bir nefes gibi
Beni örtünce ruhun
Günlerce uyumadım
belki uyanamadım da
dinleyerek, ruhunu
bir deniz kabuğunda
bulutların içinde
okyanusun altında

dünyanın kenarında
Seni düşündüm.

***

Geçmiş gelecek ile
Rüyalarda birleşip
parça parça olunca.
bembeyaz açılan ruh,
Mavi-mor bir ateşte,
damla damla kızarıp
Gerçeğe kavuşunca
Bir çocuk gibi gülüp

Bir ölü gibi sustum.

sonsuzlukla bir oldum.
Seni düşündüm.

***

Bilinmeyen bir yerde
Bilinmez bir zamanda
Göründü anka kuşu
Kırmızı ve görkemli
hiç yoktu önceleri

herkes gidince geldi

herkes gider, o gelir.

o kalır, sen gidersin.

böyle işte bu hayat.

gerçek yalnız bir an'dır.

O an hep oradadır

ben o an'ın içinde

derin bir soluk aldım.

o soluğun içinde
Seni düşündüm.

***

Kuyunun dibindeki
Bir taş gibi yalnızdım
nasıl görkemliydi gece.
görkemli ve çirkindi.

üstelik çok vahşiydi,
uzun başlangıcında.
yine de sonu vardı
ve sonunda aydınlık.
aydınlanınca güneş.

hiç ardıma bakmadım

çıkıp gittim geceden

gittim, gittim nereye

gittiğimi bilmeden.

yine de buldum yolu

ve o yolun sonunda.

işte,
seni düşündüm.

***

seni düşündüm...
......
.....
.....

Onur Aydemir
14 Eylül 2025, Ankara