farazî gece

Stanislaw Lem'i düşünerek...

Görsel: Solaris (1972), Andrei Tarkovsky

o farazî gece nasıl serindi
ölüm ordaydı ama korkusu yoktu

***

insanlar yeni doğmuş bir bebek gibi
eksiktiler anlamda- ruhlar gebeydi.

***

bitkiler- ki vahşice büyümüşlerdi
eksiktiler onlar da bütün anlamdan
sarmaştıkça solduran o büyülü söz
daha onlara erişmemişti.

***

zamandan atılmış herkes orada
görünmeyen bir yerde konuşuyordu
farazî gecede parlak yıldızlar
gökyüzünde yer bulamıyordu.

***

bitkilerden yayılan o tuhaf  koku
an’ı sonsuzda durduruyordu.
sabit ve dengede; sıcak bir nokta 
örtüyor,  sarıyor ve gizliyordu.

***

dünyanın dışında mavi uçurum
boşluğun inkârı, suyun donuşu.
anlamı öldüren sarhoşluğumuz
ölümü göze aldırıyordu.

***

ve hatırlar mısın nasıl serindi
 ayakların yerden kesiliyordu
yerçekimi yoktu, unutulmuştu

***

saçlarında ıhlamur yaprağı vardı.
anlam uzaktaydı, zaman durmuştu.

Onur Aydemir
Mayıs 2025, Ankara